Dit doel heb ik anderhalf jaar geleden al bereikt. Eind mei
2011 kregen we de sleutel van ons appartementje. Een heel spannend gevoel was
dat, voor de eerste keer gaan samenwonen. Er moest nog zoveel gebeuren! Alle kamers
waren toe aan vernieuwing: Het behangpapier moest overal verwijderd worden,
nieuwe plafonds gestoken, nieuwe vloeren, schilderen en behangen, de keuken mocht
dringend een nieuw uiterlijk krijgen en meubels waren er nog niet. Toch wou
Lief die eerste nacht al daar doorbrengen. Gewapend met een luchtmatras, een
koelbox en een boek trokken we naar daar. Tussen de stapels behang en vuil
lagen we daar gezellig met zijn tweetjes, in ONS appartement! Niet veel later
verhuisde ook de televisie, een tafeltje met stoelen en de hond mee naar daar.
Uiteindelijk zitten we hier nu al een jaar en een half en er moet nog steeds
veel gebeuren. De slaapkamers en living zijn zo goed als af en het is hier dus
al best gezellig. Toch zal ik die eerste dagen nooit vergeten!
woensdag 12 december 2012
Doel 9: Cupcakes!
Een weekend in september. We gingen shoppen, dat weet ik
nog. Een paar nieuwe broeken had ik nodig. En toen kwamen we bij Pipoos, een
hobbywinkel (de hemel voor mij!) Ik maak namelijk mijn eigen wenskaartjes (doel
80) en wilde graag wat nieuwe spullen. Uiteraard, met al die kookwoede op
televisie tegenwoordig, was er een rek volledig gevuld met cupcake- en
taartjesspullen. Lief wilde dat ook wel eens proberen en we schaften ons een
beginnersetje aan. Hij bereidde het deeg en we gingen samen aan het bakken.
Binnen enkele minuten stonden er warme cakejes voor onze neus, klaar om
versierd te worden!
Uiteraard is dit nog maar een eerste probeerseltje, maar ik
vind het toch goed gelukt!
Tussendoortje
Is me dat lang geleden dat ik hier nog aan gewerkt heb (foei foei!)
Ik ben ondertussen wel met wat doelen bezig geweest, maar heb de blog al héél lang niet meer geüpdatet... De boekenlijst is dus al compleet out of date (ik ga de gelezen boeken er wel nog bijzetten, maar ik heb dus geen idee wanneer ik welk boek uitgelezen heb :$)
Een aantal doelen heb ik ondertussen dus wel nog bereikt, daar ga ik zeker nog een berichtje over plaatsen. Ik merk wel dat er nog een heleboel doelen overblijven die (nog) NIET bereikt zijn en waarvoor ik ondertussen nog minder dan een jaar de tijd heb. Dat wordt spannend dus!
Hoe het komt dat er zo lang geen activiteit meer was? Het leven. Dat overkomt je en neemt al je beschikbare tijd in beslag. Op zich vind je dat niet erg, integendeel! Maar na je werk, het huishouden, een hond en je familie blijft er nog bitter weinig tijd, geld en fut over om sommige dingen te doen... En ergens is dat jammer. Op de duur WORD je geleefd en loopt je energie zo stilaan langs een of ander gaatje uit je lichaam. En dan moet je even heel luid
Handen uit de mouwen dus en we vliegen er weer met goede moed in!
Ik ben ondertussen wel met wat doelen bezig geweest, maar heb de blog al héél lang niet meer geüpdatet... De boekenlijst is dus al compleet out of date (ik ga de gelezen boeken er wel nog bijzetten, maar ik heb dus geen idee wanneer ik welk boek uitgelezen heb :$)
Een aantal doelen heb ik ondertussen dus wel nog bereikt, daar ga ik zeker nog een berichtje over plaatsen. Ik merk wel dat er nog een heleboel doelen overblijven die (nog) NIET bereikt zijn en waarvoor ik ondertussen nog minder dan een jaar de tijd heb. Dat wordt spannend dus!
Hoe het komt dat er zo lang geen activiteit meer was? Het leven. Dat overkomt je en neemt al je beschikbare tijd in beslag. Op zich vind je dat niet erg, integendeel! Maar na je werk, het huishouden, een hond en je familie blijft er nog bitter weinig tijd, geld en fut over om sommige dingen te doen... En ergens is dat jammer. Op de duur WORD je geleefd en loopt je energie zo stilaan langs een of ander gaatje uit je lichaam. En dan moet je even heel luid
HALT
roepen of het gaat mis. En dat is wat er met mij gebeurde. Mijn lichaam (maar vooral mijn geest) konden de druk, de stress van het alles even niet meer aan en schreeuwden het uit. Ondertussen zit ik al twee weken thuis, "op de rand van een burn-out", zei de dokter. "Je weerstand is zo verzwakt dat je ziek wordt", zei ze ook. Maar waar ik het meest van schrok, was de zin: "Ik ga je thuis schrijven tot het einde van het jaar." Meer dan een maand? Thuis zitten? Uiteindelijk heeft het me tot nu toe al erg goed gedaan. Ik heb leren luisteren naar mijn lichaam (en vooral mijn geest). Ik voel me weer wat opgeladen en klaar om een aantal taakjes aan te pakken. Want ook het huishouden werd verwaarloosd (lees: stapels strijk, was en kuis die op me wachten).Handen uit de mouwen dus en we vliegen er weer met goede moed in!
Abonneren op:
Posts (Atom)